Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Is es profecto tu. Si longus, levis; Duo Reges: constructio interrete. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.

Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.
Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.
Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Pugnant Stoici cum Peripateticis.
At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.

Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.

Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.

Ita fiet, ut animi virtus corporis virtuti anteponatur
animique virtutes non voluntarias vincant virtutes
voluntariae, quae quidem proprie virtutes appellantur
multumque excellunt, propterea quod ex ratione gignuntur,
qua nihil est, in homine divinius.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Nulla erit controversia.: A mene tu?
Bork: Quod quidem nobis non saepe contingit.
Beatum, inquit.: Qui convenit?

Cognitis autem rerum finibus, cum intellegitur, quid sit et bonorum extremum et malorum, inventa vitae via est conformatioque omnium officiorum, cum quaeritur, quo quodque referatur;

Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Polycratem Samium felicem appellabant. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Hoc mihi cum tuo fratre convenit.