Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Duo Reges: constructio interrete. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Que Manilium, ab iisque M. An potest cupiditas finiri?

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?
Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;
Bork
At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?
Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.

Numquam facies.: Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?
Quare conare, quaeso.: Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.
Tubulo putas dicere?: Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Sin aliud quid voles, postea. Cave putes quicquam esse verius. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Tenent mordicus. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute
contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.

Deinde concludebas summum malum esse dolorem, summum bonum
voluptatem! Lucius Thorius Balbus fuit, Lanuvinus, quem
meminisse tu non potes.

Sed haec nihil sane ad rem; Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Verum audiamus. At iam decimum annum in spelunca iacet. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Bork Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.

Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate.
Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.
Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;
Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;

Atque omnia quidem scire, cuiuscumque modi sint, cupere curiosorum, duci vero maiorum rerum contemplatione ad cupiditatem scientiae summorum virorum est putandum.